Party: Proletaryat | Graffiti Lublin

Party: Proletaryat | Graffiti Lublin

Proletaryat powstał w listopadzie 1987, założony przez byłych muzyków grup: Zero i Nev: wokalistę Tomasza Olejnika, gitarzystę Jarosława Siemienowicza, basistę Dariusza Kacprzaka i perkusistę Roberta Szymańskiego, którego wkrótce zastąpił Zbigniew Marczyński. Muzycy zadebiutowali w maju 1988, biorąc udział w jednym z lokalnych przeglądów. W 1989 zakwalifikowali się do festiwalu w Jarocinie, w którym wystąpili zdobywając Nagrodę Publiczności i Nagrodę Dziennikarzy. W tym samym roku dokonali pierwszych nagrań, które ukazały się w Polsce (Kaszana Warsaw Factory) i we Francji (RIT Rec.) na kasecie Revolt (wydawnictwo wznowiono na CD w listopadzie 2003). Nagrania zespołu zainteresowały realizatora Andrzeja Puczyńskiego, który zaproponował muzykom nagranie płyty. W 1990 zespół wystąpił ponownie na festiwalu w Jarocinie, gdzie zdobył 3 nagrody (publiczności, organizatorów i dziennikarzy). Jeszcze przed występem na festiwalu grupa rozpoczęła prace na debiutanckim albumem Proletariat, który ukazał się w roku następnym. Jesienią muzycy przystąpili do rejestracji kolejnej płyty Proletaryat, która również ukazała się w roku następnym. W październiku 1991 Proletaryat wystąpił w poznańskiej hali „Arena”. Koncert ten ukazał się dwa lata później na kasecie Proletaryat in Concert.

W 1992 zespół po raz kolejny pojechał na festiwal do Jarocina, gdzie wystąpił z nowym perkusistą Piotrem Pniakiem. Na wiosnę 1993 muzycy przystąpili do nagrań kolejnej płyty Czarne Szeregi, która ukazała się jesienią. Trasę promocyjną albumu Proletaryat zagrał wspólnie z zespołem Vader. Koncerty udokumentował album Tour 1993, który został wydany w 1994. W listopadzie tego samego roku ukazała się kolejna studyjna płyta zespołu IV. Jesienią następnego roku do zespołu powrócił Szymański, a także dołączył drugi gitarzysta Piotr Zalewski. W tym składzie zespół zagrał trasę u boku Vadera, Sweet Noise i Testora. Na początku 1996 Zalewski opuścił zespół, a Szymańskiego ponownie zastąpił Piotr Pniak. Jako kwartet zespół nagrał płytę Zuum, która ukazała się na jesieni. Przed końcem roku Pniaka zastąpił Robert Hajduk. W marcu 1997 w dziesiątą rocznicę powstania Proletarytu muzycy wydali płytę The Best of..., zawierającą nagrania z całego okresu działalności[1].

W 1999 ukazał się album Made in U.S.A., na którym pojawił się drugi gitarzysta Ireneusz Zugaj. Jesienią 2003 na 15-lecie istnienia zespołu ukazał się na CD materiał z kasety Revolt jako REVOLT (Special Edition 2003) uzupełniony dodatkowymi nagraniami dokonanymi na czasie. W 2006 ukazały się płyty ReC i Recycling. W tym samym roku odszedł z zespołu Jarosław Siemieniowicz, którego zastąpił Konrad „Wołowina” Jeremus. W 2008 Jeremusa zastąpił Wiktor Daraszkiewicz[2].

We wrześniu 2010 roku ukazała się kolejna płyta Proletaryatu zatytułowana Prawda, na której znalazło się 10 nowych kompozycji. Do dwóch utworów – „Ból” i „Ruchomy cel”, zespół nagrał teledyski. W grudniu tego samego roku została wydana gra komputerowa Music Master Chopin, do której Proletaryat nagrał anglojęzyczny utwór zatytułowany „Time to Rise”. Zgodnie z wizją gry, był on zainspirowany twórczością Fryderyka Chopina.

13 kwietnia 2015 roku nakładem Agencji Artystycznej MTJ ukazał się przedostatni jak dotąd album zespołu zatytułowany Oko za oko. Płytę promował singel „Nie wyrażam zgody”[3].